40 χρόνια Αρχίλοχος: Ο Νίκος Σαρρής και το πιάνο της Λουϊζας

Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι οφείλουμε  πολλά  στο Νίκο Σαρρή για τη μουσική παιδεία  που απέκτησε η νέα γενιά της Πάρου.

 Με φορέα τον  Αρχίλοχο,  σχεδόν αμέσως μετά τη δημιουργία του συλλόγου, άρχισε να διδάσκει μουσική στα παιδιά με τα πενιχρά μέσα που διέθετε τότε το νησί, το πιάνο της Λουίζας, μιας ηλικιωμένης αμερικανοεβραίας,  και με ένα από τα πιο φτηνά οικονομικά όργανα, το φλάουτο.

Δεν γνωρίζω, αν παλαιότερα κάποια από τις  ελάχιστες  εύπορες και με παιδεία οικογένειες του νησιού διέθετε  πιάνο.

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι το μοναδικό διαθέσιμο πιάνο και μάλιστα με ουρά, τότε, υπήρχε στο σπίτι της Λουΐζας.

Η Λουΐζα ήταν προχωρημένης ηλικίας με γνώσεις μουσικής και με φίλους νεαρούς αμερικανούς μουσικούς, οι οποίοι την επισκέπτονταν τα καλοκαίρια στην Πάρο.

Αυτοί έφεραν το πιάνο στην Πάρο, το εγκατέστησαν στο σπίτι της Λουΐζας και διοργάνωναν μουσικές εκδηλώσεις στην αυλή του σπιτιού με ακροατήριο κυρίως την αγγλόφωνη κοινότητα της Πάρου.

Ο Νίκος Σαρρής, που είχε καλή σχέση με τη Λουΐζα και τους φίλους της, χρησιμοποιούσε το πιάνο και για τις δικές του μουσικές ανάγκες.

Όλη αυτή η ιστορία κράτησε από το 1969 μέχρι το 1975, που οι μουσικοί  έπαψαν να έρχονται στην Πάρο.

Αυτό το πιάνο, με παρότρυνση  του Νίκου Σαρρή, η Λουΐζα το δώρισε στον Αρχίλοχο και αυτό το πιάνο έγραψε τη δική του ιστορία, συμβάλλοντας στη μουσική παιδεία της Πάρου.

 Στις μέρες μας τα πιάνα που διαθέτουν οι οικογένειες της Πάρου ξεπερνούν τα εξήντα και είναι και αυτό ένα από σπουδαία επιτεύγματα του Αρχίλοχου.