Η κυβέρνηση θα στηριχτεί στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού που στηρίζει τις επιλογές της ή θα υποκύψει στις μειοψηφίες που υπάρχουν και δρουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ;

Την ώρα που η κυβέρνηση δίνει την κρίσιμη μάχη με τους ισχυρούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίς ακόμη να είναι σίγουρο, παρά τις υποχωρήσεις που έκανε, ότι θα υπάρξει συμφωνία, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με πρώτο το Μανώλη Γλέζο βγήκαν δημόσια με επιχειρηματολογία που θα ζήλευαν και οι πιο σκληροί πολιτικοί αντίπαλοι (της κυβέρνησης) για να ανακαλέσουν στην τάξη τον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο κατηγόρησαν για πολιτική ασυνέπεια και αθέτηση του προεκλογικού προγράμματος του κόμματος.

Χωρίς να το αντιλαμβάνονται και περιφρονώντας τη βούληση του Ελληνικού λαού που εκφράζεται με συντριπτικά δημοσκοπικά ποσοστά, βάζουν νάρκη στα θεμέλια μιας κυβέρνησης που δεν έχει συμπληρώσει ούτε μήνα στη διακυβέρνηση της χώρας.

Χωρίς να το αντιλαμβάνονται θρυμματίσουν τις ελπίδες του ελληνικού λαού που άρχισε να βλέπει λίγο φως μέσα από το σκοτεινό τούνελ που τον έβαλαν οι μνημονιακές δυνάμεις.

Μπέρδεψαν το στρατηγικό στόχο της κυβέρνησης, με τις τακτικές κινήσεις, που είναι υποχρεωμένη να κάνει, αφού είναι γνωστό ότι οι διακρατικές συμφωνίες δεν ανατρέπονται, εάν δεν συμφωνήσουν και τα δύο μέρη που τις έχουν υπογράψει. Και τα συμβαλλόμενα κράτη δεν είναι ούτε ένα, ούτε δύο. Είναι δέκα εννιά.

Τις εκλογές τις κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ  με δέσμευση ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ. Δεν είπε ότι η Ελλάδα θα επιστρέψει στη δραχμή. Επομένως τη μάχη ήταν γνωστό σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις που συγκροτούν το ΣΥΡΙΖΑ, ότι η κυβέρνηση θα την έδινε (και αυτό κάνει τώρα) μέσα στα θεσμοθετημένα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτό προφανώς κάποιοι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να το λησμόνησαν και απαιτούν από την κυβέρνηση, ριζοσπαστικές λύσεις τώρα, όχι αύριο ή μεθαύριο, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους διαμορφωμένους συσχετισμούς στην Ε.Ε., τη συγκυρία και τις πολύπλοκες νομικές δεσμεύσεις που υπέγραψαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Μετά τις αντιδράσεις αυτές η κυβέρνηση ή θα ολοκληρώσει τη συμφωνία ή θα  βάλει όρους μη αποδεκτούς από τη γερμανική κυβέρνηση, οπότε θα οδηγηθούμε σε ναυάγιο.

Το ερώτημα που μπαίνει είναι κατά πόσον η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο λαός είναι προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Προφανώς η απάντηση είναι αρνητική. Αυτή είναι άλλωστε και η κυβερνητική εκτίμηση.

Γι΄αυτό και η "αγορά" πολιτικού χρόνου είναι το ουσιαστικό ζητούμενο αυτής της διαπραγμάτευσης.

Η κυβέρνηση έχει ένα σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα που καλείται να λύσει άμεσα. Ή θα στηριχτεί στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού που στηρίζει τις επιλογές της ή θα υποκύψει στις μειοψηφίες που υπάρχουν και δρουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν προχωρήσει αταλάντευτα στην πολιτική που έχει χαράξει, τότε αυτή η κυβέρνηση θα γράψει ιστορία και θα μείνει στην ιστορία.

Αν υποκύψει και ενδώσει σε εσωτερικές αντιπαραθέσεις και διαμάχες, τότε πράγματι θα αποτελέσει αριστερή παρένθεση δικαιώνοντας τη ρήση Σαμαρά.

Και τότε η αριστερά ας μέμφεται τον εαυτό της και μόνο για την ήττα που θα έχει υποστεί με οδυνηρές συνέπειες για τον ελληνικό λαό, που επένδυσε τις ελπίδες του πάλι σ΄αυτήν για κάτι καλύτερο έπειτα από 70 ολόκληρα χρόνια.