Μνημονιακή κυβέρνηση με το λαό ευκολόπιστο και πάντα προδομένο

Του Κώστα Αργουζή

Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτές τις εκλογές  με μια φράση αυτή θα ήταν «εκλογές εξαπάτησης του λαού».

Αυτοί που υπέγραψαν δηλώσεις υποταγής και εφαρμογής του καταστροφικού μνημονίου στους ισχυρούς της Ευρώπης, δήλωναν προεκλογικά στο λαό, ότι θα το αναθεωρήσουν, ότι θα πάρουν μέτρα που θα αμβλύνουν τα οξύτατα οικονομικά προβλήματα που τον ταλανίζουν και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνει κυβέρνηση, θα καταστρέψει τη χώρα, αφού σ΄αυτήν την περίπτωση οι Ευρωπαίοι θα μας εκδιώξουν από τη ζώνη του ευρώ.

Και επειδή ο λαός αμφέβαλε για του λόγου τους το αληθές, επιστρατεύτηκαν και  Ευρωπαίοι ηγέτες ισχυρών κρατών, οι οποίοι με δηλώσεις τους κατατρομοκράτησαν  το εκλογικό σώμα επισημαίνοντας τους κινδύνους που διατρέχει η χώρα, εάν ψηφίσει και αναδείξει αριστερή κυβέρνηση.  Και βέβαια ευρωπαϊκές  εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, αλλά και ελληνικές, καθώς και τα αργυρώνητα μεγάλα κανάλια με την αναπαραγωγή αυτών των δηλώσεων σε καθημερινή διατεταγμένη υπηρεσία, σκόρπισαν τον τρόμο ανά την επικράτεια. Έτσι ο εκλογικός στόχος, να είναι δεύτερο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ επιτεύχθηκε, προς μεγάλη ανακούφιση του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και στη χώρα την πέραν του Ατλαντικού.

Στις εκλογές αυτές δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι όλοι ήταν εναντίον ενός. Ακόμα και κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που στις συνεχείς και ατέρμονες καθημερινές τηλεοπτικές συζητήσεις δεν απέφυγαν τα λάθη και εμφάνιζαν εικόνα, που, για ένα κρίσιμο ποσοστό ψηφοφόρων, δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη και σιγουριά.

Έτσι ό κόσμος με βαριά καρδιά ψήφισε τη Ν.Δ. γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα σχηματίσει κυβέρνηση με το «όλον ΠΑΣΟΚ» του κ. Βενιζέλου, δηλ. με ότι απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ και με τη ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη, που εξασφαλίζει(;) το αριστερό άλλοθι στο νέο κυβερνητικό συμμαχικό σχήμα.

Όμως η ψήφος αυτή στα μνημονιακά κόμματα δεν εκφράζει τη γνήσια βούληση του ελληνικού λαού. Το εκλογικό σώμα εκβιάστηκε. Γι΄αυτό πολύ σύντομα και ανεξάρτητα από τη μετεκλογική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, θα αντιδράσει, ακόμα κι αν χαλαρώσουν τα σκληρά μέτρα του μνημονίου, ακόμα κι αν δοθεί πίστωση χρόνου από τους δανειστές στη νέα κυβέρνηση.

Το μεγάλο ποσοστό που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ  στις 6 Μαΐου και το ακόμη μεγαλύτερο στις 17 του Ιουνίου, δεν είναι δεδομένο για ένα κόμμα που από το 4% εκτινάχτηκε στο 27%.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για όλον αυτόν τον απελπισμένο κόσμο που καταστράφηκε οικονομικά, με τα χιλιάδες λουκέτα των επιχειρήσεων, με τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, με τις χιλιάδες αυτοκτονίες, με τη νεολαία που αναζητεί την τύχη της στη μετανάστευση και τους υποσιτιζόμενους μαθητές ήταν «μια κάποια λύση». Ήταν λύση ανάγκης.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκφράσει  τη βούληση αυτού του κόσμου μετουσιώνοντάς την σε πειστική και ρεαλιστική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας που θα του δίνει ελπίδα, τότε ο κόσμος αυτός θα του γυρίσει την πλάτη και θα στραφεί αλλού. Και το αλλού δεν θα είναι το ΚΚΕ, αλλά η άκρα δεξιά.

Το έχουμε γράψει και άλλες φορές, ότι η χώρα διανύει περίοδο μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής αστάθειας. Η κοινωνία βράζει και η νέα κυβέρνηση με τη μνημονιακή πολιτική που προτίθεται να υλοποιήσει θα επιταχύνει την κοινωνική έκρηξη.

Οι εκλογές της 17^ης Ιουνίου θα αποτελούσαν λύση στο κοινωνικό αδιέξοδο, αν ο λαός είχε αφεθεί να εκφραστεί ελεύθερα και να καταδικάσει αυτούς που τον οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή και την απελπισία. Όμως το πολιτικό σύστημα και οι μηχανισμοί εξουσίας που το στηρίζουν δεν το επέτρεψαν.  Ίσως αυτό να είναι και το μεγάλο τους λάθος.