Wikipedia

Αποτελέσματα αναζήτησης

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΣΣΔ
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ για τον ρόλο του...Γκορμπατσόφ
            « Ο στόχος ολόκληρης της ζωής μου ήταν η εξολόθρευση του κομμουνισμού, αυτής της ανυπόφορης δικτατορίας κατά των ανθρώπων.
            Η σύζυγός μου, που αναγνώρισε αυτή την αναγκαιότητα, μάλιστα, πριν από μένα, με στήριξε με όλες τις δυνάμεις της σε αυτήν την προσπάθεια. Ακριβώς για να πετύχω αυτόν τον σκοπό, χρησιμοποίησα τη θέση μου στο κόμμα και στη χώρα. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, η συζυγός μου με ωθούσε να αναλάβω όλο και υψηλότερες θέσεις στη χώρα. Οταν γνωρίστηκα προσωπικά με τη Δύση, αντιλήφθηκα ότι δε θα έπρεπε να εγκαταλείψω το στόχο που είχα θέσει και ότι για να τον πετύχω έπρεπε να αντικαταστήσω ολόκληρη την ηγεσία του ΚΚΣΕ και της Σοβιετικής Ενωσης, καθώς και τις ηγεσίες σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες. Το ιδανικό μου, εκείνη την εποχή, ήταν ο δρόμος των σοσιαλδημοκρατικών χωρών (...)
            Κατάφερα να βρω συναγωνιστές για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου. Μεταξύ αυτών, μια εξέχουσα θέση κατέλαβαν ο Α.Ν. Γιάκοβλεφ και ο Ε.Α. Σεβαρντνάτζε, των οποίων η συνεισφορά στην κοινή υπόθεση είναι ανεκτίμητη.
            Η οικουμένη θα φαντάζει πολύ καλύτερη χωρίς τον κομμουνισμό. Μετά το έτος 2000 θα ξεκινήσει μία εποχή της ειρήνης και της γενικής άνθησης(...)
            (...) κατάφερα να θέσω τέλος στον κομμουνισμό στην Ευρώπη. Βέβαια, θα πρέπει να καταργηθεί και στην Ασία, γιατί αποτελεί το κύριο εμπόδιο στο δρόμο της ανθρωπότητας στην επίτευξη των ιδανικών της ειρήνης και της ομόνοιας(...)
            Η πορεία των λαών προς μία πραγματική ειρήνη είναι μακριά και δύσκολη, θα στεφθεί, όμως, οπωσδήποτε με επιτυχία. Γι’ αυτόν το σκοπό θα πρέπει ολόκληρη η ανθρωπότητα να απελευθερωθεί από τον κομμουνισμό»
            Το παραπάνω απόσπασμα είναι από την τοποθέτηση που έκανε ο ίδιος ο Γκορμπατσόφ, το καλοκαίρι του 2000, μιλώντας στο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο, στην Τουρκία. Ομιλία που δημοσίευσε η εφημερίδα « Πράβντα Ποσί» στις 26 Ιουλίου του 2000.
            Είναι προφανές ότι όταν φτάσεις στον πάτο του εξευτελισμού μετά δεν υπάρχει άλλος πάτος. Διότι ακόμα και στην προδοσία υπάρχουν διαβαθμίσεις. Αλλά να πληρώνεσαι για να εμφανίζεσαι ενώπιον ακροατηρίων και να λες ότι είσαι προδότης, συνιστά μια σοβαρή μετεξέλιξη της σαπίλας.
            Και μια λεπτομέρεια που έχει την σημασία της. Την εποχή που έλεγε τα παραπάνω δεν είχε ακόμα αναλάβει τη διαφήμιση της πίτσας « Χατ», ούτε της γερμανικής μάρκας προφυλακτικών... και, επομένως, είχε ακόμα  πέραση η θεωρία του « φωτισμένου ηγέτη» στην οποία επιδίδονταν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της δύσης.
            Ερώτημα: ήταν κατάρρευση τελικά ή ανατροπή; Ο άνθρωπος τα λέει όλα μόνος του. « Ποία χρεία άλλων μαρτύρων έχομεν;» θάλεγε κανείς. Αυτά για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να προβληματίζονται οι μεγαλύτεροι.

                                                                                    Κ.Ο.Β. ΠΑΡΟΥ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.
                                                                                         ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011            

Δεν υπάρχουν σχόλια: