Wikipedia

Αποτελέσματα αναζήτησης

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Το κράτος των Αθηνών ζει και βασιλεύει

Παρά τη μεγάλη επικοινωνιακή καμπάνια για τη μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης, που αυτή τη φορά ακούει στο όνομα «Καλλικράτης», το αθηναϊκό κράτος καλά κρατεί.
Η τοπική αυτοδιοίκηση φορτώνεται πάλι και με άλλες αρμοδιότητες, πέραν αυτών του «Καποδίστρια», οι οποίες ασφαλώς είναι ευπρόσδεκτες, πλην όμως οι οικονομικοί πόροι, για να μπορέσει να ανταποκριθεί σ΄αυτήν την πρόκληση, είναι και πάλι περιορισμένοι.
Τι περισσότερο λ.χ. μπορεί να κάνει για το κτηριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν ορισμένα σχολεία της Πάρου, όταν δεν υπάρχουν χρήματα;
Το λυόμενο, που στεγάζει τάξεις του Γυμνασίου Πάρου, τείνει να γίνει μόνιμη κατάσταση, για να θυμηθούμε για άλλη μια φορά η ρήση, ότι «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού».
Όμως στο τωρινό μας σχόλιο, αντικείμενο δεν είναι τα κτηριακά των σχολείων. Είναι η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, η ΚΕΔ, η οποία έχει αρμοδιότητες σοβαρότατες, για ζητήματα που έπρεπε να είχαν περάσει στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Αν αυτό είχε συμβεί και το κράτος θα είχε αποφύγει τη γελοιοποίησή του και τα προβλήματα, που ταλανίζουν τις τοπικές μας κοινωνίες, θα είχαν αντιμετωπισθεί ευχερέστατα.
Δύο παραδείγματα, για του λόγου μας το αληθές  είναι αρκετά:
Το πρώτο παράδειγμα αναφέρεται στη χρήση των παραλιών.
Εάν ο Δήμος θελήσει να εκμεταλλευτεί τις παραλίες, νοικιάζοντας αυτές σε ιδιώτες, υποβάλλει αίτημα στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, η οποία και τις παραχωρεί. Εν συνεχεία ο Δήμος καθορίζει τους όρους εκμετάλλευσης των παραλιών, τους οποίους αποδέχεται ο ενοικιαστής επιχειρηματίας και υπογράφεται το σχετικό συμφωνητικό.
Ο Δήμος είναι υπεύθυνος για την τήρηση των όρων εκμετάλλευσης  μέσω της δημοτικής αστυνομίας. Εάν διαπιστωθούν παραβάσεις από τον ενοικιαστή, τότε συντάσσεται έκθεση που αποστέλλεται στην ΚΕΔ για επιβάλει ποινή. Η διαδικασία όμως αυτή είναι χρονοβόρα, με αποτέλεσμα, η όποια ποινή επιβληθεί, να έχει εφαρμογή από το Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο στην καλύτερη των περιπτώσεων, δηλαδή όταν η παραβατική δραστηριότητα του επιχειρηματία θα έχει λήξει προ πολλού.
Αποτέλεσμα: Κάποιοι ενοικιαστές να παρανομούν, χωρίς ο Δήμος να έχει καμιά δυνατότητα άμεσης επέμβασης. Οι δημότες όμως που δε γνωρίζουν τη γραφειοκρατική ασυναρτησία των ισχυρών της Αθήνας, χρεώνουν την απαράδεκτη κατάσταση της άγριας εκμετάλλευσης των παραλιών στο Δήμο. Για το ζήτημα αυτό κάποιοι στον Άγιο Δημήτριο της Νάουσας έχουν να πουν περισσότερα.
Το δεύτερο παράδειγμα έχει σχέση με τις κατακρημνίσεις των ακτών.
Αν η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος ήταν αρμοδιότητα του Δήμου και ο νόμος προέβλεπε επείγουσες διαδικασίες, τα προβλήματα στο Δρυό, στα Γερμανικά και στον Αμπελά θα είχαν ήδη αντιμετωπισθεί.
Όμως οι γραφειοκράτες της ΚΕΔ (και με την κυβερνητική ανοχή) έχουν την δυνατότητα να διαχειρίζονται, μπορεί και ανεξέλεγκτα, την ακίνητη περιουσία του κράτους, να νοικιάζουν ή να πωλούν ακίνητα και συχνά να παρεμβάλουν εμπόδια σε μείζονος σημασίας ζητήματα που αφορούν άμεσα τις τοπικές μας κοινωνίες, όπως είναι οι κατακρημνίσεις των ακτών.
Δεν γνωρίζουμε πότε θα λυθεί το πρόβλημα στο Δρυό. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι το πρόβλημα υφίσταται πέραν της δεκαετίας και ακόμα βρισκόμαστε στις μελέτες, επειδή η αντιμετώπιση του προβλήματος χαρακτηρίστηκε από την ΚΕΔ επείγουσα!!!
Για τα προβλήματα των Γερμανικών και του Αμπελά κουβέντα. Αυτά μπορούν να περιμένουν τη λύση τους, ενδεχομένως με μια άλλη μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Γνωρίζουν όμως οι κύριοι της ΚΕΔ, ότι μια νεαρή κοπέλα έχασε τη ζωή της στα Γερμανικά της Παροικιάς; Η προστασία της ανθρώπινης ζωής δε μετράει για τον επείγοντα χαρακτήρα ενός έργου; Κι αν στον Αμπελά κάποιο όχημα πέσει στη θάλασσα και θρηνήσουμε και εδώ θύματα, θα ζητήσουμε ευθύνες από τους γραφειοκράτες της ΚΕΔ, που δεν ιδρώνει το αυτί τους;
Όμως τα προβλήματα αυτά δεν λύνονται με έγγραφα ή παρακάλια. Απαιτούν δυναμική αντιμετώπιση με την ενεργοποίηση της τοπικής μας κοινωνίας.
Βέβαια η κοινωνία μας για την ώρα σφυρίζει αδιάφορα ή στην καλύτερη των περιπτώσεων νιώθει βαθύτατα απογοητευμένη, επειδή έχει πεισθεί, ότι σ΄αυτόν τον τόπο δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε. Κι όμως η στάση μας αυτή, αποτελεί τη μεγαλύτερη προσφορά μας, σ΄ένα σύστημα, που αναπαράγεται συνεχώς, για να λειτουργεί εν τέλει και να υποβαθμίζει καθημερινά τη ζωή μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: